Γυναίκα, όταν ήμουν 14-15 ετών…
Ήμουν μόλις 14. Δεν είχα καν προλάβει να πατήσω τα 15. Είχα χωρίσει από μια σχέση 7-8 μηνών. Ήταν και η πρώτη μου σχέση οπότε το είχα πάρει αρκετά βαριά. Ως έφηβη που ήμουν και είμαι, δεν είχα ακόμη ωριμάσει καθόλου σε αυτά τα θέματα, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζω πως να το διαχειριστώ. Για κάποιο διάστημα μου μιλούσε ένα παιδί, στην ηλικία μου και αυτός. Αποφασίσαμε λοιπόν να βγούμε, και έτσι έφθασε η μέρα. Καθόμασταν σε κάτι σκαλιά για αρχή. Θυμάμαι να μου τραβάει τα μαλλιά και να μου αφήνει σημάδια παρόλο που του έλεγα ότι πονάω αρκετά. Δε τον ένοιαζε. Ύστερα με πήγε σε μια γωνία και αρχίσαμε να φιλιόμαστε. Του ξεκαθάρισα από την αρχή ότι δεν έχω σκοπό να του κάνω στοματικό και η απάντησή του ήταν «Και εγώ πως θα στο βουλώσω;». Δεν ήξερα πως να αντιδράσω, δεν ήξερα τι να σκεφτώ εκείνη την στιγμή. Αρχίσαμε να προχωράμε και κατάλαβα ότι μάλλον θα με πάει σε καμία τουαλέτα. Του λέω ότι νιώθω πολύ «πουτάνα» με αυτό και γυρνάει και μου λέει «αφού το θέλουμε και οι δυο»… Σώπασα εκείνη την στιγμή, ένιωσα να με λούζει κρύος ιδρώτας και φοβήθηκα. Φοβήθηκα να φύγω όσο και αν το ήθελα. Δε μου είχε τύχει ποτέ κάτι παρόμοιο και δεν ήξερα τι να κάνω. Με πάει λοιπόν σε κάτι τουαλέτες, αρχίζει να με φιλάει και επέμενε να του κάνω στοματικό. Έντρομη εγώ του έλεγα, και μάλιστα φώναζα, πως δεν έχω σκοπό να το κάνω και δε θέλω. Μου είπε να κάνω ησυχία για να μη μας ακούσει κανένας και με ρωτούσε επίμονα «αν δε θέλω μαζί του ή γενικώς». Του εξήγησα για χιλιοστή φορά πως δε θέλω να το κάνω αλλά δε φάνηκε να τον νοιάζει. Συνέχιζε να με πιέζει και μάλιστα όχι μόνο ψυχικά αλλά και σωματικά. Ξαφνικά βάζει δύναμη στους ώμους μου με τα χέρια του και αρχίζει να με πιέζει ώστε να πέσω κάτω. Έβαζα αντίσταση, προσπάθησα πολύ αλλά άρχισα να ζαλίζομαι. Εκεί σιγά σιγά έχασα κάθε έλεγχο. Δε καταλάβαινα ούτε που βρίσκομαι, ούτε τι έκανα. Θυμάμαι το κεφάλι μου μουδιασμένο και όλα να γυρίζουν δίπλα μου. Η φωνή του πια όλο και χανόταν στο βάθος. Εν τέλει έπεσα κάτω και άρχισε να κοπανάει το μόριο του στο πρόσωπο μου και να με διατάζει να ανοίξω το στόμα μου. Παρόλο που δεν είχα τη δύναμη να κάνω κάτι ή να αρνηθώ συνέχισα να έχω κλειστό το στόμα μου. Θυμάμαι γενικά να με πνιγεί πολύ σε σημείο να αρχίσω να ζαλίζομαι και να μη μπορώ να αναπνεύσω εύκολα. Να μου λέει ατάκες όπως «δε πειράζει που έχεις περίοδο, μπορεί να γίνει και αλλιώς», «την επόμενη φορά που δε θα έχεις θα περάσουμε καλύτερα» κτλ. Μόλις τελείωσε όλο αυτό απλώς γύρισε, με φίλησε στο μάγουλο, μου ζήτησε συγγνώμη και με ρώτησε αν θα ξανά βγούμε. Ήμουν μόλις 14 και ξέρω ότι πολλοί θα σχολιάσουν αρνητικά την ηλικία μου. Ναι ήμουν μικρή αλλά δε φταίω εγώ. Δεν είχα καμία ενημέρωση σχετικά με τις σεξουαλικές πράξεις και ακόμα δεν έχω από κανέναν γονιό. Πόνεσα πολύ και για χρόνια πίστεψα ότι ΕΓΩ είμαι η παράλογη, ότι έλα μωρέ δεν έγινε και τίποτα, άλλες τις βίασαν και δε μίλησαν, εσύ φταις. Αλλά ξέρω πως αν εκείνη την ημέρα δεν είχα περίοδο θα γινόταν κάτι κακό.. Θυμάμαι πως για μήνες δε μπορούσα να βρίσκομαι σε κλειστούς χώρους, ένιωθα το άρωμα του παντού και μετά πάθαινα κρίσεις πανικού. Δε μπορούσα να με αγκαλιάζουν ούτε καν να με ακουμπάνε. Βρισκόμουν με το αγόρι μου και πάθαινα κρίσεις πανικού χωρίς να μου κάνει τίποτα απολύτως. Με αγκάλιαζαν και πάγωνα. Ακόμα και τώρα 5 χρόνια μετά, δε μπορώ να με ακουμπάνε σε κάποια σημεία γιατί μου τον θυμίζει. Δε μπορούσα να ευχαριστηθώ τις σεξουαλικές μου επαφές γιατί μου ερχόντουσαν από το πουθενά αναμνήσεις από εκείνον κατά τη διάρκεια του σεξ. Για 5 χρόνια λοιπόν οτιδήποτε είχε να κάνει με σεξ και προκαταρκτικά μου δημιουργούσε αηδία. Συνέχιζα όμως να προσπαθώ γιατί ήθελα να νιώσω «φυσιολογικά» γιατί σύμφωνα με τον δικό μου κύκλο και όχι μόνο, «δε γίνεται να μη σου αρέσει το σεξ». Το άτομο αυτό το βλέπω συχνά και ξέρω ότι κατά βάθος γνωρίζει το τι μου έχει κάνει από τον τρόπο που με κοιτάει. Παρόλο που αυτός μόλις με βλέπει αρχίζει να με κοροϊδεύει με την παρέα του και να με βρίζει.
Στις αρχές όταν τον έβλεπα φοβόμουν, όχι μήπως μου κάνει κακό αλλά μήπως όλα αυτά δεν έγιναν ποτέ και είναι στο μυαλό μου. Όσο περνούσε ο καιρός, ένιωθα και νιώθω μίσος για αυτό το άτομο. Τον σιχαίνομαι με όλη μου την καρδιά. Πραγματικά άμα είχα την δύναμη να τον κάνω ξεφτίλα παντού θα τον έκανα. Αλλά ξέρω ότι θα με βγάλει τρελή και παρανοϊκή και αυτό με φοβίζει. Όταν μαθεύτηκε το τι έγινε, δεχόμουν μηνύματα τύπου «ποια είσαι εσύ που θα μιλήσεις για αυτόν» «δεν είναι τέτοιο άτομο αυτός και τον ξέρω πολύ καλά» «κάθεσαι και λες ψέματα για εκείνον ντροπή σου». Ήμουν 15 και δεχόμουν τέτοια μηνύματα από μια κοπέλα. Αν λοιπόν δε με πίστεψαν στα 15 που είχαν περάσει μόλις 3 μήνες από τότε, θα με πιστέψουν τώρα στα 20 και 5 χρόνια μετά; Προσπάθησε με τον δικό του τρόπο να με «πλησιάσει». Μου έστελνε αιτήματα στο ινσταγκραμ, όταν έκανα ανοιχτό το προφίλ μου μου πάτησε λαικ και έβλεπε τις ιστορίες μου, έστελνε αιτήματα σε πολλές κοντινές φίλες μου. Δε καταλάβαινα γιατί γινόταν αυτό. Γιατί να θέλει να μου θυμίζει συνεχώς την παρουσία του. Σα να με τιμωρεί που άνοιξα το στόμα μου και σα να θέλει να με βγάζει τρελή. Συλλήβδην πια, ένιωθα υπερβολική για χρόνια. Το έλεγα περισσότερο στους άλλους ανθρώπους για να δω αν όντως θα σοκαριστούν με όλα αυτά ή αν απλώς είμαι όντως τρελή. Μετά από χρόνια έχω ακόμα αμφιβολίες αλλά είμαι περισσότερο σίγουρη ότι δεν έχω άδικο. Πόνεσα πολύ, ράγισα και αυτό μου κατέστρεψε την ζωή. Από τότε εγώ δεν είμαι ίδια και δε θα γίνω ποτέ. Ένα κομμάτι του εαυτού μου όλα αυτά τα χρόνια πέθανε. Από τότε όποτε με πλησιάζει κάποιο άτομο ερωτικά παθαίνω πανικό τρελό. Νιώθω ότι όλοι με θέλουν για μια ξεπέτα και απλώς για να καλοπεράσουν. Ένιωθα ότι μόνο έτσι είμαι αποδεκτή. Μόνο αν τους δίνω αυτό που θέλουν. Έτσι είχα καταλάβει. Πλέον έχει περισσότερη σημασία το τι θέλω εγώ και όχι το τι θέλει ο κάθε τυχαίος.
Θέλω να πω σε ολ@, μη φοβάστε να τους κοιτάξετε στα μάτια και να τους ρίξετε ένα φτύσιμο, γιατί αυτό είναι το λιγότερο που αξίζουν. Είμαστε όλ@ δυνατές ❤️