Γυναίκα, όταν ήμουν 15-18 ετών…
Ήμουν 3 χρόνια σε αυτή τη σχέση. Εκείνος ήταν 9 μήνες μικρότερός μου. Από τον πρώτο μήνα έδειχνε σημάδια ζήλειας, αλλά εγώ δεν έδινα σημασία όταν μου φώναζε με το παραμικρό! Με παρακολουθούσε κάτω από το σπίτι μου κάθε φορά που έβγαινα και έπρεπε να του στέλνω μηνύματα όταν π.χ. πήγαινα στο σούπερ μάρκετ και όταν γυρνούσα για να μετρήσει την ώρα. Αν κατά τη γνώμη του αργούσα λίγο, σήμαινε ότι ήμουν με άλλον και ερχόταν να με βρει να μου φωνάξει κοντά στο σπίτι μου, να με βρίσει και ίσως να με χτυπήσει! Με χώρισε από τις φίλες μου και στην αρχή όταν έβγαινα μαζί τους, έπρεπε να κάθεται στο διπλανό τραπέζι και να με ελέγχει. Και με γυρνούσε σπίτι όποτε αυτός ήθελε. Αν ερχόταν κάποιος φίλος κάποιας φίλης μου στο τραπέζι να τη χαιρετήσει, εγώ δεν έπρεπε να του μιλήσω! Αν του έλεγα έστω και ένα “γεια”, με σήκωνε από το τραπέζι με βία, με πήγαινε λίγο πιο πέρα, μου φώναζε, με έβριζε και αφού με έκανε να κλαίω, με γυρνούσε στο τραπέζι έχοντάς με βάλει να ορκιστώ να αποκαλέσω τη φίλη μου που έφερε το παιδί ως “π***” μπροστά σε όλες τις άλλες και μετά με έπαιρνε και φεύγαμε! Είναι πολλά τα περιστατικά! Κυρίως θέλω να εστιάσω στο ότι με χτυπούσε, μου φώναζε, με έβριζε, με απομάκρυνε από τις παρέες μου και μέχρι σήμερα μου είναι πολύ δύσκολο να ξανά βρω τον εαυτό μου!