Γυναίκα, όταν ήμουν 23 ετών…
Θα ήθελα να καταθέσω περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης, από τον εν δυνάμει εργοδότη μου. Τρίτη φορά που βρισκόμασταν (μία στη συνέντευξη και δύο δοκιμαστικές). Υπήρχε φιλικό κλίμα, ήταν γενικά ευθύς τύπος, όμως δεν υπήρχε κανένα σημείο ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να εκτραπούν. Δεν υπήρξε ούτε φλερτ, ούτε αναφορά στις προσωπικές μας ζωές, ενδεχομένως έντονες ματιές (κατάματα, όχι σε άλλα σημεία του σώματος). Στην πρώτη συνεδρία πριν φύγω με χαιρετάει και με φιλάει σταυρωτά, μια κίνηση ασυνήθιστη για μια τόσο πρόσφατη γνωριμία αλλά την ερμήνευα ως φιλική. Την επόμενη μέρα, ήταν η 3η συνεδρία και μετά την ολοκλήρωσή της, ετοιμάστηκα να φύγω και με πετυχαίνει στον διάδρομο. Μου λέει χαριτολογώντας “Πού πας, έχεις ραντεβού;” και του απαντάω ότι πάω να ξεκουραστώ στο σπίτι μου. Μου λέει “Έλα να τα πούμε”, και πηγαίνουμε στην κουζίνα. Μιλάμε για τη δουλειά αναλυτικά, μου αναφέρει κάποια στιγμή με έναν υπεροπτικό κατά τη γνώμη μου τόνο, “Τα κάνει αυτά ο δικός σου;” (αναφερόμενος σε έναν άλλο επαγγελματία στη δουλειά). Τον ευχαρίστησα και έκανα κίνηση να φύγω. Βρισκόμασταν αντικρυστά στον στενό διάδρομο της κουζίνας και με πιάνει και με φιλάει σταυρωτά. Αμέσως στέκεται μπροστά μου, με κρατούσε από τους ώμους και με φιλάει έντονα στο στόμα! Κοκάλωσα, τον ρώτησα ‘γιατί?!’ και μου είπε “Δεν ξέρω, αυθόρμητο”. Του είπα ότι δεν ανέχομαι τέτοια πράγματα σε εν δυνάμει εργασιακές σχέσεις, ότι θέλω να ξεχάσω αυτό που συνέβη. Μου είπε ότι εκείνος δεν νομίζει ότι μπορεί να το ξεχάσει, και ότι άλλο το ένα άλλο το άλλο. Με ξαναφιλάει, αποστρέφομαι και εξαφανίστηκα. Με πήρε τηλέφωνο μετά από 5 μέρες, με ρωτάει αν θέλω να συνεχίσω και του είπα “να μην με ξαναενοχλήσετε”. Νευριάζει αρχίζει να μου φωνάζει “Δεν σου βάλαμε και κ@λόχερο, πώς κάνεις έτσι”. Του είπα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναεμφανιστώ και κλείνω το τηλέφωνο.