Γυναίκα, όταν ήμουν 9-10 ετών…
Όταν ήμουν γύρω στα 9-10, ένας δάσκαλος που έμπαινε σπίτι μας σχεδόν κάθε μέρα για να μου κάνει μάθημα, μία μέρα, με έβαλε σε ένα διάλειμμα ξεκούρασης να καθίσω στο κρεβάτι μου και με ξάπλωσε. Άρχισε να με φιλάει στο στόμα και να μου πιάνει το στήθος. Σιχάθηκα πολύ. Εκείνη την ώρα καταλάβαινα ότι είναι λάθος αλλά δεν έκανα τίποτα. Είχα μείνει ακίνητη. Φοβόμουν μάλιστα ότι αν μπει η μαμά μου μέσα θα τον κατσαδιάσει. Η μαμά δεν μπήκε δυστυχώς. Το γεγονός κράτησε γύρω στα 2-3 λεπτά. Εγώ δεν το είπα στη μαμά μου. Πάντα το είχα στο μυαλό μου ότι συνέβη αλλά δεν το έβγαλα από μέσα μου. Συνειδητοποίησα τη σοβαρότητα, όταν ήμουν 17 χρονών που το είπα σε κάποιον. Μόλις το ξεστόμισα, τότε συνειδητοποίησα τι είχε συμβεί. Τότε θύμωσα. Τότε το είπα στη μαμά μου και θύμωσε μαζί του. Και πάγωσαν οι σχέσεις μας. Μέχρι τότε όχι. Γι’ αυτό τώρα (στα 17). Γιατί στα 17 το συνειδητοποίησα. Γιατί όταν σου συμβαίνει, δεν το συνειδητοποιείς καν. Και μπορείς να πεις ότι είμαι και από τις τυχερές…