Γυναίκα, όταν ήμουν 25 ετών…
Πρώτη χρονιά μετά την αποφοίτησή μου από τη Δραματική Σχολή, ένας σκηνοθέτης σ’ ένα μικρό θεατράκι μου λέει να πάω ως βοηθός του. Στην πρώτη μας συνάντηση με ρωτάει να του πω με ένα ναι ή ένα όχι αν θα πήγαινα μαζί του – επί λέξει. Εγώ 24 χρονών, εκείνος 50. Του λέω πως δεν μπορώ να του απαντήσω μονολεκτικά, επειδή γνωριστήκαμε σε χώρο δουλειάς, οπότε αυτό το ενδεχόμενο δεν τίθεται καν για να απαντήσω. Το δέχεται. Επί ένα χρόνο μου φέρθηκε σχεδόν πατρικά. Όχι πάντα σαν τον καλύτερο πατέρα, πάντως σαν πατέρας. Μοιραστήκαμε μια υπέροχη εμπειρία. Ενάμισι χρόνο μετά, συναντιόμαστε σε ένα συνέδριο θεάτρου στους Δελφούς. Με καλεί στο δωμάτιό του για καφέ, και φυσικά πηγαίνω ανυποψίαστη. Εκεί μου την έπεσε κανονικά. Όχι, δεν με βίασε, όχι, δεν με φίλησε καν. Μου γκρέμισε όμως όλη την καλή εμπειρία που είχα μέχρι τότε.