Γυναίκα, όταν ήμουν 20 ετών…
28 Μαρτίου 2019. Γυρίζω ξημερώματα από το club με την παρέα μου, ανεβαίνω σπίτι και κλειδώνω. Πριν προλάβω να βγάλω το παλτό μου η πόρτα χτυπά και από πίσω ήταν ένα από τα παιδιά που ήμασταν πριν λίγα δευτερόλεπτα μαζί, χωρίς να ρωτήσω καν τι μπορεί να θέλει, ανοίγω! Με κακοποίησε σωματικά, σεξουαλικά, ούρλιαζα και εκλιπαρούσα για βοήθεια χωρίς κανείς από την πολυκατοικία να με βοηθήσει, ενώ σίγουρα με άκουγαν όλοι. Το πρωί είχα αίματα στο πρόσωπο, στο σώμα και στο σεντόνι μου. Το είπα μόνο σε μια κοντινή μου φίλη η οποία είδε τα σημάδια και τα αίματα. Ο καλύτερος μου φίλος που έμενε ακριβώς στον κάτω όροφο. Την επόμενη μέρα όταν κατέβηκα εξοργισμένη και του ζήτησα τον λόγο που δεν με βοήθησε μου είπε πως νόμιζε ότι κάνω πλάκα. Για 3 μήνες δεν έβγαινα από το σπίτι, δεν είχα περίοδο και σκεφτόμουν ότι αν είμαι έγκυος θα αυτοκτονήσω. Από εκείνη την μέρα η ηρεμία μου, η καρδιά και η ζωή μου καταστράφηκαν.