Γυναίκα, όταν ήμουν 9 ετών…
Όταν ήμουν σε ηλικία 9 ετών περίπου, με παρενόχλησε ένας γείτονας ενώ είχα πάει να πω τα Κάλαντα, παραμονή Χριστουγέννων. Με πλησίασε από πίσω λίγο πριν χαιρετήσω για να φύγω, άπλωσε το χέρι γύρω από το λαιμό μου, και αστειευόμενος με ρώτησε, κρατώντας το στήθος μου, αν αυτό ήταν ένα σπυρί… Ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβη κάτι τέτοιο και ευτυχώς μέχρι στιγμής η τελευταία. Κατάλαβα ότι ήταν κάτι το οποίο δεν έπρεπε να γίνει. Προσπάθησε να με πείσει να μπω μέσα στο σπίτι του. Του είπα αρκετές φορές: συγνώμη αλλά πρέπει να φύγω. Ήμουν ευγενική και χαμογελαστή μέχρι και εκείνη τη στιγμή, για να μην του δώσω την εντύπωση ότι κατάλαβα… Φοβήθηκα μήπως θυμώσει και με παρασύρει με το ζόρι. Κατάφερα και έφυγα χωρίς άλλες εξελίξεις. Στους γονείς μου δεν το είπα ποτέ. Αλλά αν είστε γονείς και διαβάζετε αυτή τη μαρτυρία, μην αφήνετε ποτέ τα παιδιά σας σε τέτοιες ηλικίες να πηγαίνουν μόνα τους για κάλαντα. Μέσα στα τόσα σπίτια δεν ξέρετε ποιος θα ανοίξει την πόρτα.