Γυναίκα, όταν ήμουν 11 ετών…
Ήμουν 11 χρόνων όταν άρχισε ο άντρας της αδελφής μου να με αγγίζει.. Το είπα στην μητέρα μου αλλά δεν με πίστεψε ποτέ και ακόμη και αν με πίστευε, το “τι θα πει ο κόσμος” ήταν και είναι πάντα πάνω από εμάς.. ερχόταν κάθε πρωί κρυφά στο δωμάτιο μου και με άγγιζε σε μέρη που ακόμα δεν ήξερα καν αν ήταν καλό ή κακό. Τον έβλεπα σαν αδερφό μου, ήταν στην οικογένεια μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.. προσπάθησα πολλές φορές να το αποφύγω και να ζητήσω βοήθεια από την μαμά μου και η απάντηση πάντα ήταν “άσε τις προστυχιές, να μάθεις να ντύνεσαι, άντρες έχουμε στο σπίτι”. Μέχρι που κάποια στιγμή η αδερφή μου γέννησε και πήγα μια μέρα να δω τον μικρό μου ανιψιό και εκεί με κάθισε στην πολυθρόνα. Ήταν μόνος στο σπίτι, μου είπε να τους περιμένω να έρθουν.. έβαλε το μόριο του στο στόμα μου και έφυγα κλαίγοντας.. για χρόνια ολόκληρα μέχρι να κάνω δικό μου παιδί και να βρω τα κότσια να φύγω μακριά από εκείνο το μέρος με ενοχλούσε με λόγια, με πονηριές, έλεγε ψέματα σε όλους για να μαλώνω με την οικογένειά μου, κατάφερε να με κάνει το μαύρο πρόβατο και τώρα μετά από τόσα χρόνια να μην έχω ούτε έναν δικό μου άνθρωπο.. εύχομαι απλά ο θεός να μην τον άφησε νύχτα να ησυχάσει.. και να μην πέρασε άλλο παιδί τίποτα στα χέρια του.. με αυτή τη σκέψη κάθε βράδυ ξενυχτώ.. μου κατέστρεψε όλη τη ζωή και δυστυχώς ακόμη και σήμερα παλεύω με θηρία για να συνέλθω..