Γυναίκα, όταν ήμουν 18 ετών…
Ως φοιτήτρια χρειάστηκε να εργάζομαι για να με συντηρώ. Ξεκίνησα σε ένα ρακάδικο σε πρωινό ωράριο. Το μαγαζί δεν είχε καθόλου κόσμο τις πρωινές ώρες. Ο εργοδότης μου, μου έπιανε την κουβέντα και προσπαθούσε να με πείσει πόσο ειδικός είναι στην ρεφλεξολογία. Εγώ είχα ενδιαφέρον για τέτοιες μορφές θεραπείες αν και τον αντιμετώπιζα καχύποπτα. Μια μέρα μου πρότεινε να δοκιμάσω. Πήγαμε στην κουζίνα και μου ζήτησε να βγάλω την μπλούζα μου. Εγώ δίστασα και μου είπε “Δεν πιστεύω να νομίζεις τίποτα περίεργα. Το κάνω συνέχεια, μη κολλάς”. Την έβγαλα και άρχισε να με τρίβει με κάποια αλοιφή και ουσιαστικά να με θωπεύει έντονα παντού στο πάνω μέρος του κορμού. Εγώ ήμουν πάντα χαμηλών τόνων, χαμηλής αυτοπεποίθησης και καθόλου διεκδικητική. Δεν θα τολμούσα να προβάλω αντίσταση αν δεν ήμουν απολύτως σίγουρη… καλόπιστη…. ευτυχώς μπήκε εκείνη την ώρα κάποιος. Εκείνος πολύ βιαστικά και ύποπτα μαζεύτηκε. Δεν ξαναπήγα για δουλειά.