Γυναίκα, όταν ήμουν 10 ετών…
Ήμουν Τετάρτη Δημοτικού και γυρνούσα από βόλτα. Ήταν μεσημέρι γύρω στις 3. Μπαίνοντας στην πολυκατοικία και ανεβαίνοντας κάποια σκαλιά που υπάρχουν ακούω κάποιον άνδρα να χτυπάει ελαφρά το τζαμί της εισόδου για να του ανοίξω. Φορούσε κράνος μηχανής και μπουφάν και θεώρησα ότι είναι κούριερ ίσως. Του άνοιξα και με ρώτησε ποιος είναι διαχειριστής της πολυκατοικίας. Του είπα ότι είναι η μαμά μου και ότι μένουμε στον 4ο όροφο. Μπήκα εγώ πρώτη στο ασανσέρ και εκείνος έμεινε στην είσοδο του ασανσέρ χωρίς να μπαίνει τελείως μέσα. Στην αρχή μου λέει κάτι έχεις πίσω και γυρνάω εγώ και μου πιάνει τον ποπό. Μετά γυρνάω πάλι και τον κοιτάζω και μου πιάνει το στήθος. Εκεί κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά, ένιωσα τα πόδια μου να κόβονται και ότι ήθελα να φύγω. Του λέω συγγνώμη θα πάω με τα σκαλιά και κάνω να περάσω. Για καλή μου τύχη έκανε πίσω και έφυγε χωρίς να με πειράξει παραπάνω. Είναι τραγικό αλλά πιστεύω ότι ήταν από τις πρώτες φορές που παρενοχλούσε παιδί γιατί έφυγε πολύ εύκολα και δεν έγινε κάτι χειρότερο. Όλη την διάρκεια φορούσε κράνος και δεν είδα το πρόσωπο του. Ανεβαίνοντας στο σπίτι ήταν η μαμά μου και της είπα τι έγινε αλλά δεν βγήκε καν να πάει μέχρι την είσοδο να δει αν είναι εκεί, ένιωσα ότι και που το είπα δεν άλλαξε κάτι ίσα ίσα εκτέθηκα.