Γυναίκα, όταν ήμουν 8 ετών…
Σε ηλικία 8 χρόνων κακοποιήθηκα σεξουαλικά από ευρύτερο συγγενικό πρόσωπο (τότε 35+). Οι γονείς μου και η σύζυγος του απουσίαζαν και αυτός υποτίθεται πως θα μας πρόσεχε. Στα πλαίσια παιχνιδιού (τυφλόμυγα) με απομόνωσε μου έκλεισε τα μάτια με ένα μαντίλι, στάθηκε πίσω από την πόρτα και μου ζητούσε να μαντεύω τι είναι τα διάφορα αντικείμενα που μου έδινε να ψηλαφώ. Κάποια στιγμή μου ζήτησε να αναγνωρίσω ένα αντικείμενο, το οποίο ψηλαφώντας το μόνο γνωστό αντικείμενο που μου ερχόταν στο μυαλό ήταν η πλαστελίνη. Εκείνος ισχυριζόταν πως δεν είναι πλαστελίνη και με παρότρυνε να χρησιμοποιήσω και τις άλλες μου αισθήσεις και να δοκιμάσω με το στόμα πράγμα που έκανα, πιστεύοντας και επιμένοντας πως ήταν πλαστελίνη, όταν πλέον αγανάκτησα πήγα να βγάλω το μαντίλι. Με σταμάτησε φωνάζοντας να περιμένω και πως αυτός θα μου έλεγε πότε να το βγάλω. Του ζητούσα όλο αγωνία να μου πει τί ήταν και μου έλεγε πως αφού δεν το βρήκα δεν δικαιούμαι να ξέρω. Στη συνέχεια θυμάμαι πως έτρεξα και κλειδώθηκα στο μπάνιο τρομαγμένη και μπερδεμένη, δεν ήξερα τι είχε συμβεί αλλά ήξερα πως ήμουν πολύ φοβισμένη και αγχωμένη, δεν μπορούσα να καταλάβω, αντιλαμβανόμουν πως κάτι περίεργο συνέβη άλλα δεν ήξερα τί και για ποιο λόγο ένιωθα έτσι. Μετά από λίγο βγήκα από το μπάνιο και τον είδα να κάθεται στον καναπέ να με κοιτάει και ταυτόχρονα είδα το πέος του σε στύση. Αυτή η εμπειρία, η αμφιβολία και η έλλειψη επιβεβαίωσης για το τί συνέβη με βασανίζει μέχρι και σήμερα…