Γυναίκα, όταν ήμουν 15-18 ετών…
Στα 15 ξεκίνησα να αθλούμαι στο χώρο των μαχητικών αθλημάτων, συγκεκριμένα στο Kick Boxing. Ως παιδί μονογονεϊκής οικογένειας, μη έχοντας το πρότυπο της πατρικής φιγούρας στη ζωή μου, προσεγγίστηκα από τον τότε προπονητή μου, ηλικίας 42 ετών. Στην αρχή ήταν σαν στήριγμα, ήθελε να με βοηθήσει και να με καθοδηγήσει και σε άλλους τομείς πέραν του αθλήματος. Η οικογένεια μου, θεωρούσε ότι είχε βρει έναν άνθρωπο, ο οποίος θα μπορούσε να αποτελέσει πρότυπο για εμένα και τον εμπιστεύτηκε. Λίγους μήνες μετά τη γνωριμία, την ημέρα των γενεθλίων μου η σχέση μας σταμάτησε να είναι καθαρά προπονητή – αθλήτριας και πήγε σε άλλο επίπεδο προσωπικό. Δεν καταλάβαινα τότε, την εκμετάλλευση και το πατρονάρισμα το οποίο βίωνα. Νόμιζα ότι ήμουν ξεχωριστή για εκείνον, όπως μου τόνιζε συχνά. Έπειτα έμαθα ότι δεν ήμουν η μόνη αθλήτρια, που προσέγγιζε με αυτόν τον τρόπο. Όλο αυτό έγινε στα πλαίσια που επιθυμούσε, όντας παντρεμένος με παιδιά και επιδίωκε άκρα μυστικότητα. Η διάρκεια όλης αυτής της αρρωστημένης κατάστασης κράτησε δύο περίπου χρόνια. Ήταν χειριστικός και θεωρώ πως κινδυνεύουν και άλλα παιδιά όχι μόνο για σεξουαλικούς λόγους αλλά και για την ψυχολογική βία που ασκεί. Αποχώρησα από την ομάδα την πρώτη φορά γιατί το έμαθε η μητέρα μου και θέλησε να με απομακρύνει, όμως δεν σταμάτησε την επαφή μαζί μου. Συνέχισε να με χειρίζεται πλέον από “μακριά” μέχρι που ενηλικιώθηκα και επέστρεψα, όπως είχε προσχεδιαστεί. Όταν κατάλαβα το επαναλαβανόμενο μοτίβο στον χώρο και οτι όλο αυτό δεν είναι φυσιολογικό, βρήκα τη δύναμη και μιλήσω και σε άλλα κορίτσια για αυτό που βίωνα τα τελευταία δύο χρόνια. Το τρομαχτικό είναι ότι δεν ήμουν η μονή και υπήρχαν άτομα που μου διηγήθηκαν παρόμοιες ιστορίες που είχαν βιώσει με τον ίδιο άνθρωπο. Είναι επικίνδυνος γιατί έχει να κάνει με παιδιά και θέλει να δημιουργήσει ακαδημία.