Γυναίκα, όταν ήμουν 37 ετών…
Ήταν Νοέμβρης, Κυριακή βράδυ, γύρω στη 1. Είχα φάει, έβλεπα ταινία, άβαφτη, με χνουδωτή ρόμπα, πάπλωμα, είχα πάρει και παυσίπονο γιατί είχα πρώτη μέρα περίοδο. Μου μιλάει στο τσατ ένα αγόρι με το οποίο βγαίναμε πέντε χρόνια πριν, του είχα μεγάλη αδυναμία, βγαίναμε για 4 μήνες όσο «κανονικά» γινόταν ενώ τον περνούσα 11 χρόνια, με βόλτες, παρέες, χορό, ποτά, εκδρομές, γενικά μεγάλη χαρά. Από τότε είχαμε βγει αρκετές φορές ξανά, κυρίως φιλικά, του έχω δώσει πολλές συμβουλές για γκομενικά. Πλέον δεν τον γούσταρα αλλά ήταν παραπάνω από απλός φίλος, ήταν δικός μου άνθρωπος. Λέει θέλει να με δει. Του λέω να το ξεχάσει, τέτοια ώρα Κυριακή, και άβαφτη, και αδιάθετη, και να έχω να ξυπνήσω νωρίς το πρωί, δεν υπάρχει περίπτωση. Επιμένει, δεν είναι καλά, θέλει να μου μιλήσει. Επιμένω κι εγώ, αποκλείεται, αν θέλει να πάρει τηλέφωνο να μου τα πει. Όχι, με παρακαλεί. Δεν είναι καλά, θέλει να με δει. Από πιτζάμα που φορούσα, απλά έβαλα φόρμα. Και ήρθε. Για μια ώρα με ρωτούσε τα δικά μου και κάθε πέντε λεπτά του έλεγα να μου πει εκείνος τι τον απασχολεί. Μετά ήρθε πάνω μου κι άρχισε να με φιλάει. Είπα «όχι». Με αγνόησε. Ξαναείπα «όχι, σταμάτα». Είπα «όχι» πάρα πολλές φορές. Δεν ούρλιαξα. Ήταν ο ΧΧΧ μου. Ήταν τρομερά οικείος. Μα ο ΧΧΧ μου είναι πολύ καλό παιδί, μου έλεγα. Τον λατρεύεις τον ΧΧΧ σου. Αλλά έλεγα «όχι». Ξανά και ξανά. Και συνέχιζε. Του είπα να φύγει πάρα πολλές φορές, στο τέλος με άκουσε, είπε «συγγνώμη που δεν πέρασες καλά», κι έφυγε. Θυμάμαι που το ίδιο βράδυ περιέγραψα σε κάποιον στο chat το σκηνικό. Μου είπε «έλα τώρα, τον φώναξες σπίτι σου 1 η ώρα τη νύχτα και ήταν πρώην σου, αποκλείεται να μην ήθελες». Με πίστεψε μόνο αφού περιέγραψα ότι ήμουν πρώτη μέρα αδιάθετη, ότι χρειάστηκε να πετάξω τα σεντόνια, ότι ακόμα κι οι τοίχοι και το πάτωμα ήταν γεμάτα αίματα. Μάλλον με πίστεψε επειδή εκείνος το έβρισκε πολύ αηδιαστικό και θεώρησε ότι αποκλείεται να μην το έβρισκα κι εγώ. Πάντως δεν με πίστεψε απλά επειδή του περιέγραψα έναν βιασμό.