Γυναίκα, όταν ήμουν 19 ετών…
18 Αυγούστου 2019. Ο τότε σύντροφός μου με πίεζε να κάνουμε έρωτα. Εγώ εκείνη την εποχή δεν είχα όρεξη να κάνω κάτι με εκείνον. Έβρισκα την σεξουαλικότητά μου. Είμαι λεσβία αλλά προέρχομαι από ένα πολύ θρησκευόμενο σπίτι και κάτι τέτοιο δεν υπήρχε σαν επιλογή, οπότε ήμουν αναγκασμένη να είμαι με άντρες αν και κρυφά είχα σχέσεις με γυναίκες. Αυτό το παιδί ήταν ο πρώτος και τελευταίος άντρας που είχα κάνει κάτι στην ζωή μου. Εκείνη την μέρα με πίεσε τόσο που άρχισα να κλαίω, του είπα όχι αλλά αυτός δεν άκουσε. Με γύρισε μπρούμυτα και με βίασε. Μου κράταγε τα χέρια τόσο σφιχτά πάνω μου και είχε πέσει πάνω στην πλάτη μου. Σιχάθηκα την ζωή μου εκείνη την στιγμή. Ήθελα να ουρλιάξω, αλλά δεν έβγαλα άχνα. Μόνο έκλαιγα και ζήταγα να σταματήσει. Δεν σταμάτησε όμως. Μετά από λίγο μπήκε στο μπάνιο και έκανε ντους, ενώ εγώ ήμουν στο κρεβάτι και απλά έτρεμα….. Ένας φόβος που ένιωσα από εκείνη την στιγμή και μετά δεν μπορεί να περιγραφθεί. Με πήρε 5 μήνες να χωρίσω από αυτό το άτομο και με είχε στοκάρει για άλλους τόσους μήνες. Έπρεπε να εμπλακεί ο πατέρας μου για να τον πείσει να με αφήσει ήσυχη. Από τότε έχω φύγει από την πόλη μας, αλλά γύρισα αναγκαστικά εδώ και 2 μήνες και έπεσα πάνω του μια φορά. Σιχάθηκα. Θέλω να τρέξω να φύγω και να φωνάξω. Ακόμα και τώρα με την νέα μου σχέση δεν μπορώ να μου κρατάει τα χέρια όταν κάνουμε έρωτα. Φοβάμαι και όποτε το σκέφτομαι νομίζω ότι δεν είμαι προστατευμένη. Θέλω να το πω στην οικογένειά μου αλλά, ξέρω ότι θα ρίξουν το φταίξιμο σε εμένα. Πιστεύουν ότι όταν μια κοπέλα όταν βιαστεί αυτή φταίει για ότι και αν γίνει.