Γυναίκα, όταν ήμουν 8 ετών…
Κάπου γύρω στην τρίτη δημοτικού είχα αλλάξει σχολείο και περιοχή και οι γονείς μου δούλευαν αρκετές ώρες για να ανταπεξέλθουν οικονομικά. Με αποτέλεσμα να μένω αρκετές ώρες στο σπίτι με τον γιο μιας φίλης της μητέρας μου ο οποίος ήταν κοντά στα 13-14. Θυμάμαι παίζαμε διάφορα παιχνίδια στην τηλεόραση και μια μέρα καθώς έπαιζα ήρθε κοντά μου και άρχισε να μου λέει πως αν χάσω το παιχνίδι θα αρχίσει να εισχωρεί το δάχτυλο του σε διάφορα σημεία. Θυμάμαι τον εαυτό μου τόσο τρομαγμένο να προσπαθεί να μην κλάψει, μέχρι που δεν άντεξα άλλο και έτρεξα να κλειστώ την τουαλέτα. Καθώς έβγαινα τον βρήκα έξω από την πόρτα, με έπιασε και με έριξε στο κρεβάτι και άρχισε να με ακουμπάει και να κάνει αυτό που μου είχε πει. Ένιωθα τόση ντροπή και τόσο άσχημα που δεν κατάφερα να το πω ποτέ σε κανέναν. Ανά τακτά διαστήματα ακουγόταν διάφορα σχόλια από την μητέρα του (διότι συνέχισε να με “προσέχει” αυτό το άτομο και συνέχισαν να υπάρχουν επαφές). Ξεκίνησε να μας λέει “τι κάνατε και είστε λαχανιασμένοι;” και άλλα διάφορα. Ενθαρρύνοντας αυτή την κατάσταση. Για καλή μου τύχη ή ίσως επειδή είχε καταλάβει τον φόβο μου και φοβήθηκε μήπως μιλήσω σταμάτησε να το κάνει. Όμως ήταν αργά για μένα. Κάθε νύχτα γύριζαν οι γονείς μου σπίτι και με έβρισκαν να κλαίω. Δεν κατάλαβαν ποτέ τίποτα και δεν μίλησα ποτέ σε κανέναν μέχρι πριν λίγα χρόνια που κατάφερα να το πω στον σύντροφο μου. Ευτυχώς αλλάξαμε ξανά περιοχή και ξέφυγα από αυτή την κατάσταση και σιγά σιγά άρχισα να το “θάβω” μέσα μου διότι δεν καταλαβαίνω εντελώς τι μου συνέβη μέχρι που κάπου κοντά στην εφηβεία μου είδα μια τηλεοπτική σειρά που έδειξε μια παρόμοια εμπειρία και κατάλαβα ότι αυτό που είχε γίνει δεν ήταν φυσιολογικό.