Γυναίκα, όταν ήμουν περίπου 10-11 ετών έως τα 18 μου…
Πρώτος ξάδερφος, δέκα χρόνια μεγαλύτερός μου. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να μεγαλώνω, ήμουν πάντα και πιο αναπτυγμένη από την ηλικία μου, τον θυμάμαι να με πολιορκεί. Μου άρεσε όταν με κοίταζαν τ’ αγόρια, αλλά μου δημιουργούσε μεγάλη αμηχανία και δυσφορία όταν με κοιτούσε αυτός. Με πολιορκούσε κανονικά. Κομπλιμέντα, βλέμματα, κι αυτό από την προεφηβεία μου μέχρι και το τέλος του Λυκείου που απομακρύνθηκα. Ταυτόχρονα παρίστανε τον ώριμο που μπορούσα να εκμυστηρευτώ τα αισθηματικά μου και να μου δώσει συμβουλές. Κάπου στα 16 μου παντρεύτηκε. Επισκεπτόμουν καμιά φορά το σπίτι του, μέχρι που κάποια φορά βρεθήκαμε μόνοι οι δυο μας, πρέπει να ήμουν στα 17, όταν με πίεσε και με φίλησε. Κανονικά. Σιχάθηκα. Αλλά το αντιμετώπισα σαν “κυρία” που δεν κάνει σκηνές, απλώς το αφήνει να περάσει, και πού να πω και τι να πω, αφού θα ήμουν υπεύθυνη γιατί βρέθηκα στο σπίτι του, ή γιατί δεν τον είχα απωθήσει πειστικά.