Γυναίκα, όταν ήμουν 21 ετών…

Στην εφηβεία μου, λόγω προβλημάτων με την περίοδο μου, με παρακολουθούσαν σε εξειδικευμένο για τέτοια θέματα γυναικολογικό τμήμα δημόσιου νοσοκομείου. Το κλίμα ήταν πάντα ευχάριστο, ενώ το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό απέπνεε ένα αίσθημα ασφάλειας, σε τέτοιο βαθμό που όταν ενηλικιώθηκα πήγαινα μόνη μου στα ραντεβού, χωρίς κάποια συνοδεία. Παρότι υπήρχαν πάντα αρκετοί γιατροί στο ιατρείο, δεν γνωρίζω πως επέλεγαν ποιος θα με αναλάβει. Ο συγκεκριμένος γυναικολόγος είχε τύχει να με αναλάβει αρκετές φορές, ήξερε καλά το ιστορικό μου, ήταν πάντα ευδιάθετος, ήρεμος, ευγενικός και έτοιμος να λύσει οποιαδήποτε απορία μου. Κάποια στιγμή είχα αμηνόρροια και μου συστάθηκε να λάβω συγκεκριμένο φάρμακο. Σύντομα μου παρουσιάστηκαν κάποια ψυχολογικά συμπτώματα/παρενέργειες, πρωτόγνωρα για εμένα, τα οποία γινόντουσαν εντονότερα με το πέρας τον ημερών. Τελικά αποφάσισα να καλέσω το εν λόγω τμήμα. Το τηλέφωνο το απάντησε ο συγκεκριμένος γιατρός και μου είπε ότι έπρεπε να περάσω από εκεί για να το δούμε. Όταν πήγα, ήταν ολομόναχος στο ιατρείο. Στην συζήτηση μας ήταν καθησυχαστικός, εξεπλάγην με αυτό που έπαθα μιας και όπως με πληροφόρησε ήταν η δεύτερη φορά που το ακούει στην μέχρι τότε καριέρα του (η πρώτη ήταν από μια πελάτισσα 40 ετών στο ιδιωτικό του ιατρείο, είπε). Παρότι δεν είχα κανένα σωματικό σύμπτωμα, επέμεινε πως έπρεπε να με εξετάσει. Δυστυχώς τότε δεν γνώριζα πως είναι απαραίτητη η παρουσία μαίας ή νοσοκόμας κατά την διάρκεια του ελέγχου. Καθ’ όλη την διάρκεια της υποτιθέμενης εξέτασης ήμουν ολόγυμνη. Η εξέταση περιελάμβανε “ψηλάφηση” του στήθους μου (μάλιστα κάποια στιγμή με γύρισε προς ένα καθρέπτη που υπήρχε στον χώρο για να βλέπω) και “κολπικό έλεγχο” με δάχτυλο. Το σοκ και ο πόνος στα γεννητικά όργανα ήταν τόσο έντονος, που παρότι πήγα με το ποδήλατο μου, γύρισα σπίτι με τα πόδια. Μέχρι τότε δεν είχα καμία σεξουαλική εμπειρία (πράγμα που γνώριζε πολύ καλά και ο ίδιος) με αποτέλεσμα για πολλά χρόνια να πιστεύω πως ήταν μια επώδυνη αλλά απαραίτητη γυναικολογική εξέταση.