Γυναίκα, όταν ήμουν 5 ετών…
Ήμουν 5 ετών όταν ξεκίνησε η παρενόχληση από πρόσωπο 12 χρόνια μεγαλύτερο, το οποίο οι γονείς μου φιλοξενούσαν στο σπίτι επειδή είχε δημιουργήσει θέματα στην γειτονιά του με μικροκλοπές διότι είχε μπλέξει με τις λάθος παρέες από ότι έλεγαν και έμενε σε εμάς για να ξεκόψει. Τα μεσημέρια ξαπλώναμε στο καναπέ του σαλονιού και μου διάβαζε κόμικ και έβαζε το χέρι του μέσα στο εσώρουχο μου και με πίεζε με δύναμη και με ρωτούσε αν είμαι εντάξει, με τους γονείς μου στο διπλανό δωμάτιο να μην αντιλαμβάνονται το παραμικρό. Δεν είχα ιδέα αν είναι κάτι κακό και για ποιο λόγο γινόταν αυτό, απλά δυσανασχετούσα κάποια στιγμή και σταματούσε. Συνεχίστηκε τα βράδια με εκείνον να έρχεται πάνω από το κρεβάτι μου λίγο πριν κοιμηθώ να μου ψιθυρίζει αισχρά όπου κάλυπτα τα αυτιά μου με τα χέρια μου και έκλεινα τα μάτια μου με δύναμη και πίεζα τον εαυτό μου να κοιμηθώ για να μην καταλαβαίνω. Δεν είμαι σίγουρη για το τι επακολουθούσε διότι μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι σίγουρα διέγραψα πολλά από τη μνήμη μου. Στα 15 μου ήρθε στο σπίτι και όταν αντιλήφθηκε ότι έλειπαν οι γονείς μου με έσπρωξε στο καναπέ και μου είπε τώρα θα σε βιάσω. Έβαλα τις φωνές και όταν ήρθε η γιαγιά μου, η οποία ήταν άρρωστη και ξαπλωμένη στο δωμάτιο της, της είπε ότι παίζουμε και με άφησε. Εκείνη τη στιγμή αποφάσισα ότι την επόμενη φορά θα πρέπει να δράσω. Την επόμενη φορά που ήρθε ήμουν με τη μητέρα μου στη κουζίνα και πήρε ένα παγάκι και το έβαλε μέσα από το σουτιέν μου και καλά σαν αστείο, μου έπιασε το στήθος την ώρα που εκείνη έπλενε τα πιάτα και ήταν γυρισμένη στο νεροχύτη. Άρχισα να ουρλιάζω πήρα ένα μαχαίρι από την κουζίνα και τον κυνήγησα μέχρι την εξώπορτα και τις σκάλες του σπιτιού όπου έφυγε τρέχοντας και φωνάζοντας πως είμαι τρελή. Θείοι και γονείς προσπαθούσαν να βγάλουν άκρη αλλά και πάλι δεν μίλησα γιατί ντρεπόμουν. Εγώ για εκείνον. Την επόμενη ημέρα ξαναήρθε σαν να μην έγινε τίποτα ίσως για να μην δείξει ενοχή. Το συζήτησα με μια ξαδέρφη μου, μου είπε ότι παρενοχλούσε και εκείνη όλα αυτά τα χρόνια.