Γυναίκα, όταν ήμουν 33 ετών…
Εργαζόμουν σε ξενοδοχείο και ο διευθυντής ήταν ένας “δύσκολος” άνθρωπος. Μιλούσε άσχημα στο προσωπικό, απειλούσε με απόλυση, εκφόβιζε, ειρωνευόταν κτλ. Μια μέρα μου έδωσε ένα διπλωμένο χαρτί, που ήταν ένα ποίημα. Ακολούθησαν λουλούδια, cd, κι άλλες επιστολές, πολλά sms, ποιήματα… Ζητούσε να συναντηθούμε εκτός εργασίας, ζήτησε ακόμα και να έρθει να με βρει στην πόλη από όπου κατάγομαι που επισκεπτόμουν σε κάποια ρεπό. Όταν του είπα πως νοιώθω άβολα, μου ζήτησε να παραιτηθώ “γιατί δεν αντέχει να με βλέπει” κι εκείνος θα μεριμνούσε ώστε να μου βρει καλύτερη δουλειά και μέχρι να το καταφέρει θα μου έδινε χρήματα!!! Αφού αρνήθηκα κι αυτό, άρχισε να με απειλεί. Ένα βράδυ στην αρχή της βάρδιάς μου, χαρακτηριστικά μου είπε: “Θα σε απολύσω με τέτοιο τρόπο που δεν θα ξαναβρείς ποτέ δουλειά”. Πελαγωμένη και φοβισμένη, δεν ήξερα τι να κάνω…. Λίγες μέρες μετά με έστειλε στον ημιόροφο να κάνω μια εργασία στον υπολογιστή, που θα μπορούσα κάλλιστα να την κάνω και στην θέση μου. Σε 2-3 λεπτά και προβληματισμένη κατέβηκα στο πόστο μου κ είδα μια “περίεργη” κίνηση κοντά στην τσάντα μου, που βρισκόταν σε ντουλάπι στο πόστο μου. Τρόμαξα πολύ! Την επόμενη μέρα πήγα στην δουλειά μόνο με τα κλειδιά του σπιτιού μου και λίγα κέρματα. Χωρίς τσάντα, χωρίς χαρτονομίσματα και παραιτήθηκα!