Γυναίκα, όταν ήμουν 15-19 ετών…
Ήμουν 15 κι αυτός ήταν 19. Με προσέγγισε κι εγώ ένιωσα κολακευμένη που ένας “μεγάλος” ήθελε εμένα. Πίστευα ότι ήταν επειδή ήμουν “πολύ έξυπνη και ώριμη για την ηλικία μου”, όπως μου έλεγε. Ξεκίνησε να με χειρίζεται, να με απομακρύνει με ακραίους τρόπους από τις φίλες μου και την οικογένεια μου. Με κακοποιούσε σωματικά και ψυχολογικά με όλες τις μορφές βίας που υπάρχουν, είτε συναισθηματικής είτε σεξουαλικής, είτε είτε είτε φύσης. Ένιωθα ότι δεν υπήρχε τρόπος να ξεφύγω. Όταν προσπαθούσα να χωρίσουμε με καταδίωκε. Ερχόταν έξω απ’ τα κέντρα που έβγαινα, έξω απ’ το σπίτι μου, με απειλούσε ότι θα ερχόταν έξω απ’ το σχολείο μου. Φοβόμουν να βγω απ’ το σπίτι. Μου έστελνε μηνύματα και με έβριζε. Είχε πάθει μαζί μου μια εμμονή. Δεν είχα κανέναν. Οι μόνες που το ξέρανε ήταν οι φίλες μου, οι οποίες ήταν κι αυτές στην ηλικία μου κι έτσι καμία μας δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί όλο αυτό. Έχουν περάσει πάνω από 10 χρόνια κι ακόμα που και που ψάχνει τρόπους επικοινωνίας μαζί μου. Δεν έχει περάσει μέρα στη ζωή μου που να μην φοβάμαι τι κάνει σε άλλες κοπέλες… Πάντα προσέγγιζε ανήλικα κορίτσια και κατέληγαν σε σχέση. Τρέμω στην ιδέα του τι πέρασαν μαζί του. Ήθελα τόσο πολύ να τους στείλω μήνυμα στα social media και δεν το έκανα απ’ τον φόβο ότι θα ξαναφούντωνε η εμμονή του μαζί μου. Εύχομαι καθημερινά απλά να πεθάνει.