Δεν ξέρω πώς να περιγράψω
αυτό που νιώθεται
σαν μια διάχυτη αίσθηση στο σπίτι.
Δεν ξέρω τι είναι.
“Είναι κάτι σαν νεκροταφείο” λες εσύ.
Μικροί σταυροί φυτεύονται μ’ υπομονή
στο σώμα μου από την παιδική μου ηλικία.
Κάποτε το κορμί μου ήταν εύφορο.
Τώρα ξεράθηκε.
Μικροί σταυροί φυτρώνουν στο κεφάλι μου.
Δεν μπορούνε να ριζώσουν πια στο σώμα.
Πιέζονται βαθιά βαθιά, όλο και πιο βαθιά,
μα καταφέρνουν μόνο να σκορπίσουνε το χώμα μου.
Πότε επιτέλους θα εμφανιστεί ένας Μεσσίας για τα άνθη;
από τη συλλογή «Αρρυθμίες» (εκδ. Πασιφάη, 2016)
Ιωάννα Λιούτσια
https://johannali284.wixsite.com/ioannalioutsia
Ευχαριστούμε θερμά την κα Ιωάννα Λιούτσια για την υποστήριξη της πρωτοβουλίας #MeNow_MeToo μέσα από την ποίησή της