Το ερώτημα αυτό συνήθως τίθεται μετά από κάθε (όχι άμεση) αποκάλυψη βιασμού: από το νομικό μας σύστημα που οφείλει να προστατεύει τα θύματα και να τιμωρεί τους δράστες, από το πλαίσιο στο οποίο συνέβη και που θα έπρεπε να τον είχε αποτρέψει και από τον κοινωνικό περίγυρο (δια ζώσης και ηλεκτρονικά).
Η δυσπιστία που ενέχεται στο ερώτημα επιρρίπτει, για ακόμα μια φορά, την ευθύνη στο θύμα και την αφαιρεί από τον δράστη και από τα οργανωμένα πλαίσια που θα όφειλαν να ενεργούν τόσο προληπτικά όσο και κατασταλτικά. Κατηγορώντας, για ακόμα μια φορά, το θύμα μπορούμε εμείς να συνεχίσουμε να «κοιμόμαστε ήσυχες/-οι» και να θεωρούμε πως καμία ευθύνη δεν φέρουμε που βιάστηκαν τα επόμενα θύματα του δράστη που ΕΠΕΛΕΞΕ να βιάσει εκείνην;
Ας αναλάβουμε -ατομικά και συλλογικά- την ευθύνη που μας αναλογεί και να διεκδικήσουμε τις απαραίτητες αλλαγές που θα άρουν τα εμπόδια που περιορίζουν ή αποκλείουν την πρόσβαση των επιζωσών σεξουαλικής βίας στην προστασία, στη στήριξη ΚΑΙ στη Δικαιοσύνη.
Ομιλήτριες
– Κική Πετρουλάκη, Ψυχολόγος, Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας
– Ζέτα Δούκα, Ηθοποιός, Ιδρύτρια της ΜΚΟ ΑΝΑΣΑ κατά των Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής
– Δώρα Κώτση-Φελίτσι, Εικαστικός, Ακτιβίστρια
– Γιώτα Μασουρίδου, Δικηγόρος